Sulowskie Skały, po słowacku Súľovské skaly to narodowy rezerwat przyrody położony w Górach Strażowskich, w północno-wschodniej części Słowacji w sąsiedztwie pasma górskiego Małej Fatry i miasta Žiliny. Rezerwat utworzono w 1973 roku, a na jego obszarze mieści się wiele szlaków pieszych, punktów widokowych, formacji skalnych oraz miejsc wartych zobaczenia. W skutek erozji tutejszych zlepieńców powstały liczne wieże, wąwozy, jaskinie, mosty skalne oraz fantazyjne kształty przypominające zwierzęta lub inne elementy życia. W skrócie, to raj dla wielbicieli wspinaczek i ludzi lubiących obcować z naturą, a przy tym z dala od tłumów i utartych ścieżek. Nie bez powodu Sulowskie Skały nazywane są Słowackimi Dolomitami. To skalne miasto, które z pewnością warto odwiedzić przy okazji wizyty u naszych południowych sąsiadów. A na dodatek wstęp do rezerwatu Sulowskie Skały jest bezpłatny.
- Propozycje pieszych wędrówek
- Ścieżka edukacyjna przez Gotycką Bramę do Zamku Súľov
- Parking, czyli gdzie zaczynamy
- Gotycka Brama, kamieniołom oraz rzeka Wag
- Opis sulowskiego zamku
- Szlak do Smoczej Dziury i Ogromnej Bramy
- Droga do Smoczej Jamy
- Opis Smoczej Jamy
- Droga powrotna spod Ogromnej Bramy na parking
- Trasa na Skalisty Budzogan i najwyższy szczyt Sułowskich Skał czyli Žibrid
- Stratený budzogáň
- Žibrid
- Zbyňovská skalná ihla
- Inne atrakcje w okolicy
- Náučný chodník Manínska tiesňava (Wąwóz Maniński)
- Považský hrad (Zamek Poważski)
- Historia zamku
- Jak dotrzeć do zamku
- Lietavský hrad (Zamek Lietava)
- Historia zamku
- Jak dotrzeć do zamku
- Dlaczego warto udać się w Sulowskie Skały?
Propozycje pieszych wędrówek
Na terenie rezerwatu przyrody Sulowskie Skały znajdziecie kilka rozmaitych tras. Każda z nich nieco różni się ode siebie, ale za to przejście każdą z nich zagwarantuje Wam mnóstwo wrażeń i niezapomnianych przeżyć. Poniżej przedstawiamy Wam trzy z nich, którymi mieliśmy okazję się przejść. Warto przed wybraniem się na jedną z tras pamiętać o najważniejszych zasadach. W trakcie wycieczek przyda się z pewnością odpowiednie obuwie, nakrycie głowy, woda, a ponad to warto mieć ubezpieczenie w słowackich górach. Dwie trasy posiadają sztuczne ułatwienia w postaci drabinek, klamr czy łańcuchów, zatem można pomyśleć o zaopatrzeniu się w rękawiczki. Jeśli planujecie spędzić jedynie jeden dzień w rezerwacie Sulowskie Skały to polecamy Wam pierwszą trasę choć radzimy spędzić tu nieco więcej czasu, naprawdę warto. 😋
Ścieżka edukacyjna przez Gotycką Bramę do Zamku Súľov
Parking, czyli gdzie zaczynamy
To najpopularniejsza trasa na terenie całego rezerwatu Sulowskie Skały. Znakowana na kolor zielony ścieżka edukacyjna prowadzi przez najbardziej atrakcyjny fragment rezerwatu przyrody między innymi do Zamku Súľov. Ścieżka przyrodnicza ma łącznie 17 tematycznych przystanków dotyczących poszczególnych miejsc na trasie lub okolicznej fauny czy flory. Tuż koło parkingu (Parkovisko Hrad Súľov – GPS: N 49.166077, E 18.578682) jak i przystanku autobusowego (Súľov, turist. nocľaháreň) mieści się początek szlaku. Pozostawienie samochodu na cały dzień to koszt 3€, płatność w automacie gotówką lub kartą. Miejsc parkingowych jest kilka, w sezonie warto wybrać się raczej w godzinach porannych tak by mieć widoki niemalże na wyłączność. 😋
Gotycka Brama, kamieniołom oraz rzeka Wag
Zanim wkroczymy na szlak widzimy już okazałe skały, a to zaledwie przedsmak tego co czeka nas w dalszej części wędrówki. Początkowy odcinek prowadzi przez las, a potem wąwóz. Po kilku minutach pojawia się przed nami pierwsza skalna półka, która stanowi, można by rzec, małe wprowadzenie do dalszej części drogi. Następnie droga doprowadza nas do pierwszych widoków oraz do Gotyckiej Bramy. Stąd mamy okazję obserwować okolicę, drogę, którą przyjechaliśmy, kamieniołom oraz rzekę Wag. Nam nieco przypomniała jedno z Okien Pawlikowskiego z Doliny Kościeliskiej, znajdujących się w naszym polskich Tatrach. Legendy głoszą, że kiedyś przez Gotycką Bramę (Gotická brána) prowadziło sekretne przejście do zamku strzeżone przez trójgłowego smoka. Śmiałkowie, którym udało się rozwiązać trzy zagadki mogli przejść dalej. Obecnie to blisko 5 metrowe skalne okno.
Dalej wycieczka to już sama rozkosz, albowiem nie ma większych podejść a jedynie piękne widoki. Stąd znaczną część trasy zajęło nam fotografowanie i podziwianie panoramy. Ruszamy dalej w stronę sulowskiego zamku, który jest najbardziej wyczekiwaną przez nas atrakcją na tej trasie. W drodze na zamek mijamy pierwszą drabinkę, którą pokonujemy bez najmniejszych trudności. W trakcie korzystamy również z innych sztucznych ułatwień w tym klamr czy łańcucha.
Opis sulowskiego zamku
Dalej docieramy już do zamku, który jest podzielony na górny i dolny. Obecnie dolna część znajduje się przy samym szlaku a do górnej trzeba chwilkę przejść wyznaczoną ścieżką. Obydwie części połączone były tunelowym korytarzem, wyciosanym w skale. Niegdyś można także było przemieszczać się między nimi za pomocą zwodzonego mostu. Odległość między nimi wynosi około 25 metrów.
Dolny zamek, czyli fragment zamku znajdujący się po naszej lewej stronie, to było wielkie pomieszczenie. Miało wymiary 5 x 10 m i posiadało cztery okna i osiem strzelnic. Natomiast górna część zamku składała się z aż 18 pomieszczeń, do których należały również pomieszczenia gospodarcze. Lokalizacja zamku nie jest przypadkowa, celem konstrukcji była obserwacja okolicznych dróg Poważa. W 1763 r. trzęsienie ziemi uszkodziło zamek, a zamieszkująca go rodzina Sirmiensis przeprowadziła się do wsi poniżej. Od 1780 roku zamek jest opuszczony.
O ile do dolnej części zamku wejście nie sprawia kłopotu, to już z jego górną częścią może być nieco gorzej. Zaczynamy od wąskiego skalnego przesmyku, mijamy miejsce z pamiątkową tabliczką, wspinamy się po drabince, a następnie przeciskamy przez nieduży otwór. Nasz plecak i pokrowiec na aparat pozostawiliśmy koło żelaznych szczebli, tak by nam nie przeszkadzały. Tak łatwiej nam było przejść. Warto wspomnieć, że jest to jedno z najpiękniejszych i najbardziej obfotografowywanych miejsc na tej trasie i my też porobiliśmy sobie kilka fajnych fotek. 😋
Dalej udaliśmy się wzdłuż metalowych barierek i poręczy wzdłuż niedużego kanionu, który zaprowadził nas na przełęcz pod zamkiem. Po obydwu stronach mijamy liczne skalne formacje. Z czasem wkroczyliśmy w las. Na rozwidleniu skręciliśmy w prawo na szlak czerwony, tak by z powrotem udać się na parking, a zarazem zamknąć trasę w postaci pętli. Szlak był względnie łatwy, brak żadnych trudności. Takim oto sposobem pozostało nam niecałe 2 km do samochodu.
Szlak do Smoczej Dziury i Ogromnej Bramy
Drugą trasą, którą szczególnie polecamy Wam w rezerwacie przyrody Sulowskie skały to prawie 10-kilometrowa pętla prowadząca przez takie miejsca jak: Šarkania diera (Smocza dziura), Obrovská brána (Ogromna brama) oraz Roháčske sedlo (Przełęcz Rohacka). Podobnie jak w przypadku trasy do Zamku Sulov, korzystamy z tego samego parkingu (Parkovisko Hrad Súľov – GPS: N 49.166077, E 18.578682). Pozostawienie samochodu osobowego to koszt 3 euro za cały dzień, możliwość płatności kartą jak i gotówką (monetami).
Tym razem wybieramy szlak prowadzący w prawo, aktualnie podążamy fragmentem końcowego odcinka ścieżki edukacyjnej Sulowskie skały (Náučný chodník Súľovské skaly). Przez około kilometr podążamy szlakiem żółto-czerwonym, aż do rozwidlenia, które nazywa się Lúka pri kamennom hríbe. Ta część trasy, dla osób które przeszły całą ścieżkę edukacyjną, powinna być dobrze znana.
Na rozwidleniu skręcamy w prawo i poruszamy się wzdłuż żółtego szlaku. Ścieżka jest przyjemna, przebiega wzdłuż polany, a następnie na skraju lasu. Po prawej stronie podziwiamy mnóstwo zieleni i wkomponowane skalne kształty, ponieważ wyglądają jakby dopiero się pojawiły. Po dojściu do rozwidlenia Lúka pod Roháčom mamy do wyboru dwie ścieżki.
Droga do Smoczej Jamy
Opcja pierwsza, prowadząca na wprost zaprowadzi nas w dalszą część trasy do Ogromnej Bramy. Póki co swe kroki kierujemy na prawo w stronę Smoczej Dziury. To ślepy szlak, to znaczy po dotarciu do jaskini wracamy z powrotem do tego skrzyżowania. Pokonanie tego odcinka zajmie około 15 minut. O ile początek szlaku nie przykuwa większej uwagi, o tyle jego końcowy odcinek dodaje trochę dreszczyku emocji. Jako pierwsze są stopnie, nie byłoby z nimi większego problemu gdyby nie fakt, że uległy zniszczeniu. Stąd pokonanie ich szczególnie wracając może okazać się trudniejsze. Potem gwoździem programu są metalowe drabinki i klamry wspomagające wędrówkę po zwietrzałym zboczu. Konieczne będzie użycie wszystkich kończyn. Chcę podkreślić, że pokonanie tego fragmentu trasy może sprawić problem, stąd przestrzegamy i zalecamy ostrożność!! Na ostatnim odcinku drogi naszym oczom ukazuje się ogromny otwór w skale, to nic innego jak Smocza Dziura. Znana również pod nazwą Janosikowa Jaskinia.
Opis Smoczej Jamy
Šarkania Diera to jaskinia semikrasowa znajdująca się w północnej części rezerwatu Sulowskie skały, otoczona skalnymi ścianami, bramami, a również wieżami. Nazwa jest związana z miejscową legendą, głoszącą, że w jaskini żył kiedyś smok. Janosikowa Jaskinia powstała w wyniku rozpuszczającego działania wód wzbogaconych dwutlenkiem węgla przesiąkających na pochyły uskok tektoniczny. Składa się z 60-metrowego, stromo wznoszącego się korytarza za efektownym, wysokim na 10 metrów wejściem w kształcie ukośnej soczewki. Dno jaskini jest płaskie, także do miejsca, do którego dociera światło przez skalne otwory można się przechadzać. W Smoczej Dziurze nie ma szaty naciekowej, ale za to jest słynne jako miejsce bogate w znaleziska paleontologiczne oraz archeologiczne.
Po kilkuminutowym obchodzie jaskini ruszamy z powrotem do rozwidlenia. W miarę sprawnie udało nam się pokonać ten odcinek. Pewnie dzięki temu, że wiedzieliśmy czego się spodziewać. Potem na skrzyżowaniu w prawo, w dalszym ciągu idziemy szlakiem żółtym. Zmierzamy do Ogromnej Bramy (Obrovská brána). Momentami szlak jest stromy, sytuacji nie poprawiają powalone konary drzew. Naszym zdaniem bezpieczniej i wygodniej ten odcinek pokonać idąc w górę. W trakcie mijamy kolejne białe skały, które w końcu doprowadzają nas do masywnego łuku skalnego, który ma aż 11 metrów wysokości i 10 metrów szerokości.
Droga powrotna spod Ogromnej Bramy na parking
Spod skalnych wrót idziemy dalej. Warto podkreślić, że szlak skręca przed bramą i bezpośrednio pod nią nie przebiega. Dobrze wydeptana ścieżka może zmylić. Dosłownie po chwili jesteśmy na rozwidlenia, na którym skręcamy w prawo na szlak żółto-zielony. Idąc niemal co chwilę odbiegają wąskie ścieżki do punktów widokowych. My pokusiliśmy się o udanie się do jednego z nich i to był strzał w dziesiątkę. Widoki były niesamowite, mogliśmy z innej perspektywy prześledzić, gdzie są ruiny Zamku Sulov, parking czy Smocza Dziura.
Na kolejnym rozwidleniu udajemy się dalej szlakiem koloru zielonego, a potem przy schronie turystycznym i ławkach (Roháčske sedlo) odbijamy w prawo na szlak niebieski. Będziemy nim poruszać się aż do miejscowości, z której startowaliśmy, czyli Súľov-Hradná.
Podążamy przez łąki i pola, aż zwężającą się ścieżką docieramy do ulicy. I tu niestety najmniej ciekawy fragment trasy, czyli wędrówką ulicą na parking. Na szczęście pokonanie lekko ponad kilometra mniej ruchliwą drogą nie przysporzyło nam żadnych problemów. Takim oto sposobem kończymy naszą prawie 10-kilometrową trasę.
Trasa na Skalisty Budzogan i najwyższy szczyt Sułowskich Skał czyli Žibrid
Ostatnią propozycją pieszej wycieczki po rezerwacie Sulowskie skały jest 10-kilometrowa trasa na skalny grzyb (Stratený budzogáň) oraz najwyższy szczyt w okolicy, Žibrid, mierzący 867 m n.p.m. Zarówno początek jak i koniec wycieczki znajduje się w miejscowości Zbyňov. Po wjeździe do miejscowości, jedziemy do końca ulicą Ku skalám, po której prowadzi żółty szlak. Niestety w odróżnieniu od miejscowości Súľov-Hradná, tutaj nie ma typowego parkingu. Turyści pozostawiają swoje samochody wzdłuż tej szutrowej drogi, tak by nie przeszkadzać innym.
Wędrówkę rozpoczynamy w sumie z miejsca, z którego uda się zaparkować. Idziemy szlakiem żółtym. Z szerokiej drogi, szlak na chwilę ogranicza się do węższej ścieżki z wystającymi korzeniami. Dalej szlak z powrotem poszerza się, możemy podziwiać po prawej, a potem po lewej stronie pierwsze widoki, które jak się pewnie domyślacie są dopiero namiastką tego co czeka nas potem. 😋 Idziemy pewnie szlakiem i niedługo po wkroczeniu do lasu natykamy się na rozwidlenie Pod Kamenným dielom. Po prawej stronie zauważymy fragment zielonego szlaku prowadzącego do Budzoganu z miejscowości Rajecké Teplice. Natomiast po lewej stronie mamy odnogę żółtego szlaku. Doprowadzi ona nas do Zbyňovská skalná ihla. Nasza trasa ma charakter pętli, więc w to miejsce udamy się wracając już w obawie przed planowanym deszczykiem.
Z rozwidlenia pozostaje nam jedynie 35 min drogi i lekko ponad kilometr. Po kilku minutach dochodzimy do kolejnego drogowskazu. Otóż obydwie ścieżki zaprowadzą nas do Stratený budzogáň, w tym miejscu rozpoczniemy naszą pętle szlakową. Wybierzemy szlak zielony (opcja po lewej stronie), odwiedzimy skalny grzyb, a potem zdobędziemy najwyższy szczyt rezerwatu Sulowskie skały czyli Zibrid. Sulowskie skały to jedynie część Gór Strażowskich, więc ich najwyższym szczytem jest mierzący 1213 m n.p.m Strážov. Potem szlakiem czerwono-zielonym dotrzemy do Sedlo Patúch i szlakiem żółtym wrócimy w miejsce, w którym znajdujemy się teraz.
Stratený budzogáň
Tuż koło formacji skalnej szlak znowu się zwęża i jest lekkie podejście. Stratený budzogáň jest uważany za jeden z symboli Sulowskich Skał. Nic dziwnego, że ta skała przypominająca zaciśniętą pięść przypomniała nam polską maczugę skalną znajdującą się w Ojcowskim Parku Narodowym. Chodzi rzecz jasna o Maczugę Herkulesa. Słowacki Budzogan powstał w wyniku erozyjnego działania wody przez wiele stuleci. Jego dolna część i podstawa są węższe, a im wyżej tym szerzej. Skała mierzy prawie 14 metrów wysokości.
Žibrid
Spod skalnej pięści ruszamy dalej szlakiem zielonym w kierunku szczytu Zibrid. Co ciekawe po kilkunastu metrach zauważyliśmy ścieżkę na punkt widokowy, z którego mogliśmy podziwiać Stratený budzogáň z góry i móc uchwycić całość na jednym zdjęciu. Potem 25 minut wędrówki na szczyt. Szlak w pełni zalesiony, a momentami bardziej nachylony. Docieramy do drogowskazu i tabliczki z nazwą szczytu. Po kilku krokach dalej widzimy po lewej stronie wejście na najwyższy punkt. Są dwie opcje, obydwie zawierają sztuczne ubezpieczenia czyli łańcuch lub klamrę, ale bez obaw powinniście dać radę. Dzięki dwóm dojściom nie ma możliwości, że powstaną jakiekolwiek zatory. 😊
Po pokonaniu kilka kamieni i skałek docieramy do punktu widokowego. Podziwiamy okolice i w oddali po prawej stronie dostrzegamy miejscowości Súľov-Hradná, z której startowaliśmy w przypadku dwóch pozostałych tras pieszych po Sulowskich Skałach. Sprawę ułatwia nam srebrny „talerz” czyli tabliczka pokazująca okoliczne szczyty wraz z wysokościami. Tuż obok stoi słupek z nazwą szczytu, słowacką flagą i metalową skrytką. Kryje ona w sobie zeszyt i długopis, każdy kto tu przybędziemy może wpisać się osobiście. Może w trakcie waszej wycieczki uda Wam się odnaleźć i nasz komentarz. 😉
Ze szczytu udajemy się dalej szlakiem w kierunku Sedlo Patúch szlakiem kolory czerwono-zielonego. W trakcie musimy troszkę ominąć szlak, bo konary drzew pozagradzały ścieżkę i uniemożliwiły poruszanie się po niej. Po minięciu przełęczy skręcamy w prawo i podążamy szlakiem żółtym, który jest niemal płaski. Dalej mijamy rozwidlenie, na którym byliśmy już wcześniej zanim odwiedziliśmy Stratený budzogáň. Od tego momentu na parking będziemy podążać tą samą trasą jaką przyszliśmy, z tym, że w międzyczasie zajdziemy jeszcze do Zbyňovská skalná ihla.
Zbyňovská skalná ihla
Po skręceniu na właściwym rozwidleniu podążamy szlakiem wzdłuż wzniesienia. W trakcie doliczyliśmy się dwóch ścieżek prowadzących na punkciki widokowe. My jednak podążamy do trzeciego, ostatniego, który naszym zdaniem jest najciekawszy. Mamy możliwość rozkoszować się widokami, a Zbyňovská skalná ihla znajduje się dosłownie pod naszymi stopami. Stąd możemy podziwiać ją właśnie z takiej perspektywy.
Po wykonaniu masy zdjęć, cofamy się do rozwidlenia, a potem już tą samą trasą co przyszliśmy idziemy na parking skąd ruszamy w dalszą część podbojów Sulowskich Skał.
Inne atrakcje w okolicy
Sulowskie skały to nie tylko skały i piesze wędrówki. To są również inne ciekawe atrakcje: zamki. wąwozy czy majestatyczne punkty widokowe. Poniżej trzy atrakcje turystyczne, które odwiedziliśmy przy okazji pokonywania powyższych tras.
Náučný chodník Manínska tiesňava (Wąwóz Maniński)
Manínska tiesňava to najwęższy przejezdny wąwóz na Słowacji, objęty ochroną w rezerwacie przyrody Manínska tiesňava. Dnem wąwozu biegnie wąska droga asfaltowa do wyżej ulokowanych miejscowości. Jego ściany skalne otaczające wąwóz sięgają nawet 400 metrów wysokości (Záskalie, Kostolec i Vrchteplá). Nasza wizyta w Sulowskich skałach przypadła na połowę lipca. Ponoć zimą potrafią spadać tu lawiny śnieżne, odcinając powyższe wsie od świata. W miejscach zacienionych śnieg zalega często do maja. Do wąwozu najłatwiej dojechać motocyklem/samochodem lub lokalną komunikacją publiczną. Jeśli chcecie bliżej poznać uroki wąwozu Manínska tiesňava, wybierzcie się koniecznie na jedną z tras. Najważniejsze punkty to: symboliczny cmentarz, jaskinia pod Czarnoksiężnikiem.
Považský hrad (Zamek Poważski)
Zamek Poważski czyli po słowacku Považský hrad to pozostałości po XII – wiecznym zamku. Dokładna data nie jest znana, ponoć według niektórych źródeł jest to rok 1126. Położenie w pobliżu rzeki Wag i ulokowanie na wysokości 497 m n.p.m. miało na celu ochronę szlaku handlowego w tej dolinie rzecznej. Własność przechodziła z rąk do rąk, zamek należał między innymi do rodziny: Podmanickich czy Balassa. Wielokrotnie był przebudowywany, niszczony oraz remontowany.
Historia zamku
W 1543 roku u stóp wzgórza zamkowego powstało podgrodzie, w 1631 r. wybudowano renesansowy dwór u stóp wzgórza Burg, zaś w 1676 stanął następny dwór w stylu rokoko (Szaparyovský kaštieľ). W trakcie powstania Thökölyego zamek zajmowały oddziały powstańcze, a zaraz potem wojska cesarskie. Obawiano się, że Zamek Poważski zostanie ponownie użyty przeciwko Habsburgom, a więc ówczesny cesarz Leopold I zarządził, by zburzyć go zawczasu. Trzęsienie ziemi w 1858 roku spowodowało, że zawaliła się jedna z wież, a mianowicie Wieża Więzienna. Pod koniec XIX wieku ruiny i okoliczne ziemie zakupił baron Popper, który zadebiutował jako założyciel lokalnego browaru w Poważskiej Bystrzycy.
Na nieszczęście, w 1918 roku tubylcy zdewastowali majątek, a rok później stał on się własnością Czechosłowacji. To by było na tyle, jeśli chodzi o przekrojową historię Zamku Poważskiego. Od początku XXI wieku stowarzyszenie Združenie hradu Bystrica prowadzi prace mające na celu zabezpieczenie ruin. W trakcie wizyty, zauważyliśmy rozpoczęte prace remontowe. Będąc na Słowacji czy chociażby przejeżdżając drogą zauważyliśmy sporo zamków, które zachowały się w różnym stopniu. W wielu przypadkach zajmują się nimi stowarzyszenia. Aby zwiedzić Zamek Poważski nie kupuje się biletów, chętni mogą zrobić przelew lub wysłać płatnego sms, aby wspomóc renowację obiektu.
Jak dotrzeć do zamku
Zwiedzanie zamku postanowiliśmy odłożyć sobie na drugą część pierwszego dnia pobytu w okolicy Żyliny. W odległości kilku kilometrów od zamku mieliśmy swoją bazę noclegową czyli camping (Camping Manínska tiesňava) stąd nie moglibyśmy przejechać koło niego obojętnie. Najszybciej dostaniecie się do Zamku Poważskiego, jeśli zaparkujecie na bezpłatnym parkingu koło wcześniej wspomnianego dworu Burg (adres: ulica Považské Podhradie 7, Považská Bystrica), a stamtąd swe kroki pokierujecie na szlak żółty. W maksymalnie kilkanaście minut znajdziecie się u celu. Powrót potem tą samą trasą.
Lietavský hrad (Zamek Lietava)
Historia zamku
W okolicy miejscowości Rajecké Teplice, we wschodniej części Strażowskich Gór znajdują się ruiny jednego z najrozleglejszych słowackich zamków, uważanego za drugi co do wielkości zamek w tym kraju. Rozmieszczenie na wzniesieniu o wysokości 664 m n.p.m. sprawia, że zamek daje wrażenie potężniejszego. To średniowieczna twierdza, sięgająca historią prawdopodobnie do XIII wieku. W trakcie swojego istnienia zasłynęła jako nie do zdobycia. Jej najsłynniejszymi właścicielami byli: Matúš Čák Trenčiansky, Mateusz Czaka, Zygmunt Luksemburski, Jerzy VII Thurzo, Pavel Kiniži, Juraj Thurzo. W trakcie obecności każdego z właścicieli, Zamek Lietava przechodził rozmaite modernizacje, a w XVI wieku zyskał nowe zdobienia. Lecz mimo to w ostatnich latach XVII wieku zamek przestał być zamieszkany i zaczął popadać w ruinę.
Szacuje się, że zamek miał około 90 pomieszczeń. W górnej części zamku znajdowały się pańskie komnaty mieszkalne urządzone z przepychem i luksusem. Środkowa część twierdzy to tak zwany thurzowski pałac. Mieszkania w tej strefie posiadały tajne korytarze, a w nich ukrywano kosztowności. Już jakiś czas temu powstało stowarzyszenie, którego celem jest uratowanie i konserwacja zamku Lietava. W trakcie naszej wizyty zauważyliśmy wolontariuszy oraz pracowników na rusztowaniach czy też niższych częściach fortecy. Podobnie jak w przypadku Zamku Poważskiego, nie ma tutaj kasy biletowej. Osoby chętne mogą zasilić konto stowarzyszenia dowolną kwotę, wedle uznania.
Jak dotrzeć do zamku
Do Zamku Lietava można dotrzeć na kilka sposobów, my wędrówkę rozpoczęliśmy z miejscowości Lietavská Svinná szlakiem zielony. Ta trasa ma 2,7 km długości i pokonanie jej zajmie lekko ponad godzinę plus czas na zwiedzanie. Zaparkowaliśmy koło Kostol Sedembolestnej Panny Márie i ruszyliśmy według znaków.
Najpierw szliśmy jedną z uliczek, potem szlak skręcił w lewo koło jednego z domów. Maszerowaliśmy kilka minut wśród zarośli. Wnet ścieżka się poszerzyła, uważajcie w tym miejscu, gdyż oznakowanie szlaku może być mylące i sugeruje, że szlak skręca w prawo. Wielu wędrowców musi się mylić, bo ścieżka jest tak dobrze wydeptana. Tak naprawdę należy iść dalej prosto, choć jeśli pójdziecie w prawo to również dojdziecie do zamku, tyle że będziecie mieli do czynienia z gałęziami, korzeniami czy pajęczynami. A więc teraz będzie nieco większe podejście, po dojściu do rozwidlenia skręcamy w lewo, a na kolejnym w prawo i już prawie jesteśmy. 🙂
Dlaczego warto udać się w Sulowskie Skały?
Po pierwsze, położone są niedaleko granic Polski, w szczególności dla mieszkańców południowej części naszego kraju. Dodatkowym atutem jest dobry dojazd i bliskość większego miasto, mogącego spełnić funkcję bazy wypadowej. Chodzi oczywiście o Žilinę oraz Poważską Bystrzycę (Považská Bystrica). Po drugie, będziecie mogli tutaj odpocząć i rozkoszować się widokami z dala od zgiełku miast i tłumów. Po trzecie, za nieduże pieniądze można poczuć się jak w prawdziwych Dolomitach. Podsumowując, wycieczka w Sulowskie Skały to idealna propozycja na jednodniową, bądź kilkudniową wycieczkę na Słowację zarówno dla rodzin z dziećmi jak i osób starszych. Jest tutaj mnóstwo atrakcji, dla każdego się coś znajdzie. 😋 Sulowskie Skały z pewnością pozostaną w naszych sercach na długo, może w przyszłości uda się zorganizować jeszcze jakąś wycieczkę w regiony Žiliny. Czas pokaże. 😊
AUTOR: Julia (17 lat)
Podobał Wam się wpis? Co myślicie o tym miejscu? A może macie jakieś sugestie? Koniecznie dajcie znać w komentarzach, to dla nas bardzo ważne 😊
