Hala Stoły

  • początek i koniec szlaku – Kiry (Dolina Kościeliska)
  • długość szlaku –  4.2 km + 4.2 km -> “tam i z powrotem” 
  • czas – 2 h (w górę) + 1 h 34 min (w dół)
  • na szczyt – 531 m ↑ / 46 m ↓
  • powrót – 531 m ↓ / 46 m ↑
  • punkty GOT – 7 (na Halę Stoły)  + 4 (powrót)
  • data naszej wędrówki – 30.04.2017 r. i 28.12.2021 r.

TRASA: Kiry – Cudakowa Polana – Wyżnia Kira Miętusia – Lodowe Źródła – Hala Stoły -Lodowe Źródła – Wyżnia Kira Miętusia – Cudakowa Polana – Kiry

Hala Stoły to duża hala pasterska na której niegdyś odbywał się wypas owiec. Dlatego na niej do dzisiaj stoi kilka zabytkowych szałasów pasterskich. Aby dostać się na Halę Stoły, należy udać się na szlak niebieski. Ale może po kolei. Najpierw trzeba iść szlakiem zielonym od Kir, przez około 40 minut. Po upływie tego czasu ujrzycie po prawej stronie odchodzący szlak niebieski prowadzący właśnie tam. Jeśli chcecie dowiedzieć się czego więcej o Dolinie Kościeliskiej, a konkretnie o tym odcinku którym szliśmy, zapraszam Was na nasz oddzielny wpis.

Szlak prowadzi w lesie, tak jak widać na zdjęciu poniżej. Ścieżka jest pokryta niewielkimi kamyczkami, początkowo nie przysparza nam żadnych problemów. Podejście jest też niewielkie. Dopiero po paru minutach szlak zmienia troszkę swój wygląd, zamiast żwiru pojawiają się co jakiś czas drewniane schodki. Zimą całość jest przykryta śniegiem i przed sobą mamy białą ścieżkę.

Po drodze widzimy zwalone drzewa przez silny halny, który kilka lat temu tędy przechodził. Jesteśmy przekonani – tak wynika z naszych obserwacji – że w większości szlak ten był wcześniej zalesiony. Teraz możemy jedynie podziwiać połamane drzewa i wystające pnie, które sprawiają ponure wrażenie. Latem odczuwalny jest tu brak drzew i miejsc z cieniem. Ciekawostką jest, że szlak ten był zamknięty przez ponad 2 lata. Na jego terenie były bowiem prowadzone prace związane z jego udrożnieniem. Dopiero w 2015 roku wyremontowaną i gotową ścieżkę oddano dla ruchu turystycznego.

Po mniej więcej 40 minutach spędzonych na tym szlaku dochodzimy do Niżnej Polany na Stołach. Nie jest ona tak wielka jak ta na którą zmierzamy, ale na pewno jest idealnym miejscem na krótki postój. Po minięciu pierwszej polanki idziemy znowu szlakiem w lesie. Ścieżka jest pokryta sporą ilością kamieni. Latem można liczyć tutaj na namiastkę cienia oraz na idealne widoki.

Po kilku minutach naszym oczom ukazuje się Wyżnia Polana na Stołach. Jest zdecydowanie większa od poprzedniej. Stąd widać m.in. Czerwone Wierchy czy Giewont. Niestety jak to w maju bywa, widoki były dość ograniczone ze względu na pogodę. Za to w grudniu trafiła nam się niesamowita widoczność.

Dodatkowo na polanie tej znajdują się trzy zabytkowe szałasy. Są jednymi z najlepiej zachowanych tatrzańskich budowli tego typu. W jednym z nich skrywał się żołnierz AK Wacław Krzeptowski, przywódca germanizacyjnej Goralenvolk.

Pewnie zastanawiacie się skąd wzięła się nazwa tegoż miejsca? Nazwa polany najprawdopodobniej wzięła się od ukształtowania terenu w tym miejscu gdyż jest on prawie płaski. No właśnie prawie … tak naprawdę można tu zauważyć nieznaczne nachylenie.

Jeśli po dojściu na halę z trzema chatami pomyśleliście, że to już koniec to jesteście w błędzie. Wiele osób kończy wycieczkę na polanie z chatami, myśląc, że to już koniec szlaku. Oznaczenia szlaku niebieskiego prowadzą jednak dalej, wąską ścieżką po lewej krawędzi polany. Dopiero po kilku minutach dochodzimy do końca szlaku, a mianowicie znaku z nazwą i wysokością. Nie ma tutaj nic nadzwyczajnego. Będąc przy znaku dostrzegamy dwie ścieżki. Pomimo śniegu są one widoczne aczkolwiek nie są one w żaden sposób oznakowane.

Ta prowadząca na prawo, mniej widoczna doprowadzi Was do punktu widokowego, z którego widoki są identyczne co z polany poniżej. Ciekawsza wydała się ścieżka po lewej, była wyraźniejsza pomimo dużej ilości śniegu. Z tego co wyczytaliśmy okazała się ona być pozostałością po dawnym szlaku na Kominiarski Wierch. Kominiarski Wierch to jedno z tych miejsc w Tatrach, na które nie wejdziemy żadnym szlakiem. Z uwagi na konieczność ochrony orła przedniego szlak zamknięto w latach 80 ubiegłego wieku. W przeszłości istniały dwa szlaki na Kominiarski Wierch, jeden z Hali Stoły oraz drugi z Iwaniackiej Przełęczy.

Hala Stoły to jedno z piękniejszych miejsc w Tatrach, szlak tam wiodący nie jest zbyt trudny a widoki mogą być nieziemskie w zależności od widoczności. Ciekawostką jest fakt, że szlak na Halę Stoły i dalej na Kominiarski Wierch był pierwszym szlakiem wytyczonym w Tatrach Zachodnich. Jego powstanie datuje się na 1892 rok, a wytyczył go sam Mieczysław Karłowicz. Warto odwiedzić to miejsce o różnych porach roku.

Do Doliny Kościeliskiej wracamy tym samy szlakiem, którym szliśmy wcześniej. Po dojściu do dna doliny można wrócić do Kir lub udać się np. do schroniska PTTK „Ornak”, do Jaskiń Pawlikowskiego, Jaskini Mroźnej, Wąwozu Kraków i Smoczej Jamy czy nad Smreczyński Staw znajdujący się niedaleko schroniska.

AUTOR: Julia (16 lat)

Podobał Wam się wpis? Co myślicie o tym miejscu? A może macie jakieś sugestie? Koniecznie dajcie znać w komentarzach, to dla nas bardzo ważne 😊

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments