Europejskie skocznie narciarskie

Z pewnością każdy z Was natknął się w swoim „sportowym życiu” na zimową (i nie tylko) dyscyplinę sportową zwaną skokami narciarskimi. Ich areną są oczywiście skocznie narciarskie.

My swoją przygodę z tymi obiektami rozpoczęliśmy jeszcze w Polsce, by z czasem stopniowo odkrywać uroki również tych zagranicznych skoczni. Apogeum osiągnęliśmy w roku 2015 kiedy to byliśmy na najważniejszych skandynawskich obiektach w Norwegii i Finlandii. Z biegiem lat dołożyliśmy Austrię i Słowenię. Zapraszamy na wycieczkę po tych niesamowitych budowlach.

Lista skoczni, które odwiedziliśmy:

Austria

Villacher Alpenarena – Villach

Zaczynamy nasz „przegląd” skoczni od austriackiego miasteczka Villach, zlokalizowanego u stóp Alp Gailtalskich, nad rzeką Drawą. Po dziś dzień oficjalnym zimowym rekordzistą skoczni jest nie kto inny jak … Adam Małysz. Osiągnął na niej 99,5 m. Mieliśmy przyjemność być w tym miejscu w 2018 roku. Jednak na dzień dzisiejszy już od sezonu 2007 / 2008 na obiekcie tym nie odbywają się żadne konkursy Pucharu Świata. Gości on jedynie skoczków na mniejszych imprezach sportowych.

Poniżej dane skoczni:

Pełna nazwa: Villacher Alpenarena

Punkt HS: 98 m

Rok konstrukcji: 1937

Długość rozbiegu: 80 m

Średnia prędkość: 84.6 km/h

Punkt K: 90

Pojemność stadionu: 18 000 miejsc

Finlandia

Kolejnymi skoczniami będą te zlokalizowane właśnie w Finlandii.

Puijo – Kuopio

Puijo to kompleks skoczni narciarskich w pobliżu Kuopio. Znajdują się tutaj cztery skocznie o punktach konstrukcyjnych: K120, K90, K65, K28. Początki tych najmniejszych sięgają końca XIX wieku.

Wszystkie obiekty wyposażone są w igelit oraz sztuczne oświetlenie. Na największej z nich rokrocznie organizowane są zawody Pucharu Świata w skokach narciarskich, które odbywają się w ramach Turnieju Nordyckiego (Raw Air), również nazywanego Skandynawskim lub Północnym. Rekordzistą największej z nich jest Fin Janne Happonen ze skokiem na odległość 143,5 m, gdzie rozmiar skoczni (HS) to 127 m. Na skoczniach często odbywają się również zawody krajowe z Mistrzostwami Finlandii włącznie.

Rukatunturi – Ruka (koło Kuusamo)

Poniżej dane skoczni:

Pełna nazwa: Rukatunturi

Punkt HS: 142 m

Rok konstrukcji: 1964

Długość rozbiegu: 100.5 m

Średnia prędkość: 94.7 km/h

Punkt K: 120

Ilość skoczni w mieście: 5

Pojemność stadionu: 18 000 miejsc

Skocznia zlokalizowana niedaleko Kuusamo to dość specyficzne miejsce na mapie „europejskich skoczni”.

Warunki panujące tu stanowią nie lada wyzwanie nie tylko dla skoczków. Bardzo niska temperatura przez ponad 200 dni w roku raczej nikomu życia nie ułatwia. Mróz często osiąga wartość – 30 stopni, a duże opady śniegu powodują, że można tu z powodzeniem rozgrywać skoki i to już z początkiem listopada. Jest jednak jedno ale: niskie temperatury i porywiste często podmuchy wiatru nie gromadzą na trybunach zbyt wielu widzów. Jako że jest to skocznia mocno niebezpieczna, to wokół zeskoku zamontowano siatki, które miały ograniczyć mocne podmuchy. Na nic się to jednak zdało …..

Rekord skoczni pozostaje niezmienny od kilku sezonów i wynosi 147,5 metra a ustanowiony jest przez …. czterech następujących skoczków: Stefan Kraft (2017 r.), Ryoyu Kobayashi (2018 r.), Karl Geiger (2019 r.) oraz Johannes Lamparter (2020 r.)

Salpausselkä Lahti

To tutaj rozgrywane są zawody Pucharu Świata i Pucharu Kontynentalnego. Jest tutaj cały kompleks skoczni od tych najmniejszych po te duże. Wszystkie wyłożone są igelitem, a w sąsiedztwie znajduje się stadion piłkarski i lekkoatletyczny. Rekordzistą tej największej jest norweski skoczek Johann André Forfang – 138 m (2017 r.). Pojemność stadionu to aż ponad 55 000 tysięcy miejsc.

Ze względu na materiał z którego została wykonana skocznia, Finowie nazywają skocznię „Lahti betonem”. Regularnie odbywają się na niej zawody Pucharu Świata (od samego początku ich istnienia), jak i Pucharu Kontynentalnego. Skocznia znajduje się na terenie Centrum Sportowego Lahti, aktywnego również latem. Co ciekawe, latem właśnie stadion narciarski zamienia się w basen, odbywają się tu też liczne koncerty. Nieopodal centrum znajduje się Muzeum Narciarskie. Podczas naszych odwiedzin (rok 2015), największa skocznia była w przebudowie.

Norwegia

Granåsen – Trondheim

Swoją przygodę z tym obiektem przeżyliśmy w 2015 roku, objeżdżając Morze Bałtyckie. Pomimo że był to okres letni i skocznia nie przypominała tej z konkursów Pucharu Świata czy Turnieju Raw Air, to bardzo nam się spodobała. Dziewczynkom w pamięć zapadła rodzina niedźwiedzia, której odlewy znajdują się na koronie stadionu. A teraz może kilka praktycznych informacji o tym wietrznym obiekcie.

Jak większość skoczni w północnej Europie, również i tutaj organizatorzy konkursów w skokach zmagają się z częstymi i mocnymi wiatrami. Obiekt posiada sztuczne oświetlenie i igelit w kolorze … bladoniebieskim.

Aktualnym rekordzistą dużej skoczni jest Kamil Stoch, który 15 marca 2018 podczas I serii zawodów turnieju Raw Air uzyskał 146 metrów.

Holmenkollbakken – Oslo

Aby opowiedzieć historię tej skoczni, trzeba cofnąć się pod koniec XIX wieku. Podczas kilkunastu przebudów obiekt uzyskiwał coraz to nowe parametry jak i sam wygląd. Przed ostatnim jego wyburzeniem odbyły się ostatnie historyczne zawody a zupełnie nową skocznię otwarto w roku 2010. Królem tej starej i zwycięzcą pięciu zawodów (1996, 2001, 2003, 2006 i 2008 roku) był sam Adam Małysz. Za ten wyczyn został nagrodzony medalem Holmenkollen i okrzyknięty „królem Holmenkollen”. Do dziś na nowej skoczni nikt nawet nie zbliżył się do jego wyczynu. Obecny rekord skoczni należy do Norwega Roberta Johanssona i wynosi 144 metrów.

Dane techniczne obiektu:

  • Punkt konstrukcyjny: 120 m
  • Wielkość skoczni (HS): 134 m
  • Oficjalny rekord skoczni: 144,0 m -Robert Johannson (09.03.2019)
  • Długość rozbiegu: 90,35 m
  • Długość progu: 6,6 m
  • Wysokość progu: 3 m
  • Średnia prędkość na rozbiegu: ok. 94,7 km/h
  • Trybuny: 30 000 widzów

Polska

Kompleks skoczni narciarskich „Skalite“ w Szczyrku

Co prawda na igelitowej skoczni w Szczyrku nie odbywają się zawody Pucharu Świata, ale warto pod nią podejść. Nie ma tu dużego stadionu czy chociażby normalnych trybun. Polski Związek Narciarski wspólnie z władzami miasta starają się o przyznanie miastu konkursów o najwyższej randze. Póki co są areną Letniego Grand Prix, FIS CUP czy Letniego Pucharu Kontynentalnego Kobiet.

Skalite im. Beskidzkich Olimpijczyków to kompleks trzech skoczni narciarskich, zlokalizowany na północnym stoku góry Skalite (864 m n.p.m. ) w Szczyrku, na wysokości 620 m n.p.m.

Skocznia narciarska „Malinka” im. Adama Małysza w Wiśle

Któż choć raz nie oglądał tej skoczni spod stadionu? A jest ktoś kto nie był na trybunach lub co gorsza nie widział w akcji skoczków podczas Letniego Grand Prix czy konkursu Pucharu Świata? Jeśli są tacy wśród nas to nie ma co czekać. Skocznia nazwana imieniem naszego mistrza Adama czeka na kibiców okrągły rok, szczególnie podczas zawodów. Panoramę skoczni można obejrzeć z samej wieży wjeżdżając wyciągiem krzesełkowym.

Na dzień dzisiejszy obiekt prezentuje się okazale, choć jeszcze kilkanaście lat temu aby rozegrać zawody trzeba było zamknąć drogę wojewódzką nr 942 łączącą Szczyrk z Wisłą właśnie, bo to właśnie na niej zawodnicy ….. lądowali. Pojemność stadionu wynosi 8 000 miejsc z czego ponad 1 200 to miejsca siedzące. Skocznia ma mrożone tory najazdowe, oświetlenie, wspomniany wyciąg krzesełkowy i pokryta jest igelitem pozwalającym skakać również bez śniegu. Rekordzistą skoczni z roku 2013 pozostaje Stefan Kraft z wynikiem 139 m. Od tego też roku na skoczni goszczą najlepsi skoczkowie podczas Pucharu Świata a przez wiele sezonów odbywała się tu jego inauguracja. Jednak z powodu ciepłej końcówki listopada 2021 r. od pomysłu odstąpiono na rzecz skoczni rosyjskiej Nizhny Tagil.

Wielka Krokiew im Stanisława Marusarza – Zakopane

Zakopiański obiekt to jeden z najbardziej rozpoznawalnych tego typu obiektów na całym świecie. Od momentu otwarcia czyli od 1925 roku skocznia praktycznie pozostaje niezmienna, choć modernizowano ją kilka razy. Wielokrotnie gościła skoczków podczas Mistrzostw Świata FIS i Pucharu Świata FIS w kombinacji norweskiej. Dzięki sztucznemu oświetleniu, igelitowi i wyciągowi krzesełkowemu zawody i treningi można tu przeprowadzać również po zmroku i we wszystkie pory roku. Pojemność stadionu, trybun i miejsc stojących to około 50 tysięcy. W 1989 roku skocznia uzyskała imię Stanisława Marusarza „Dziadka”, wybitnego sportowca pochodzącego z Zakopanego.

Podczas każdego pobytu na Podhalu staramy się chociaż przejść czy przejechać pod skocznią. Wielokrotnie byliśmy na stadionie, w miejscu gdzie skoczkowie oczekują na swój skok czy na tarasie widokowym. Jak zawsze są stąd wspaniałe widoki na zeskok jak i całe miasto.

W roku 2011 udało nam się kupić bilety na Letnie Grand Prix, polecamy tę atmosferę.

Warto wspomnieć że zupełnie niedawno otwarto kompleks pięciu skoczni w miejscu przestarzałych. Są tu obiekty o  K-15, K-23, K-37, K-65 i najważniejsza – K-95. Całość nosi nazwę Średniej Krokwi.

Słowenia

Letalnica (skocznia do lotów narciarskich) – Planica

Naszą wizytę na kompleksie skoczni Letalnica braci Gorišków (do 2004 skocznia nazywana była Velikanką, co po polsku oznacza Olbrzymka) odbyliśmy w roku 2018 roku podczas objazdu Bałkanów. Skocznia położona jest we wsi Rateče w dolinie Planica w Alpach Julijskich na Słowenii i nosi dumne określenie skoczni mamuciej. Trzeba otwarcie powiedzieć, że kompleks tych mniejszych skoczni też zrobił duże wrażenie. Podczas naszego tam pobytu skocznie były właśnie nawilżane natryskami a na kilku z nich skakali młodzi adepci sztuki narciarskiej.

Całość kompleksu to 8 skoczni o różnych punktach konstrukcyjnych. Podczas kiedy my wspinaliśmy się na sam szczyt skoczni mogliśmy zaobserwować tyrolkę po której odważni amatorzy wrażeń mogli zjechać aż na sam koniec stadionu.

A oto skocznia, której rekordzistą ze skokiem na odległość 251,5 metra był nasz Kamil Stoch. Niestety rekord przetrwał jeszcze tylko jeden sezon i został poprawiony o …. 50 cm. przez młodszego z braci Kobayashich. Rokrocznie od kilku sezonów pod koniec marca kończy się tutaj „karuzela” zwana skokami narciarskimi. Zawody muszą być jednak rozgrywane w godzinach przedpołudniowych, bo później nie pozwala na to zbyt silny wiatr.

AUTOR: Andrzej

Podobał Wam się wpis? Co myślicie o tym miejscach? A może macie jakieś sugestie? Koniecznie dajcie znać w komentarzach, to dla nas bardzo ważne 😀.

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments